‘Iemand met een hart dat groot genoeg was voor het voltallige mensdom om in te wonen. Die de toekomst als een kans zag die geen mens mocht laten liggen. Iemand die zonder voorbehoud het beste wilde maken, niet enkel van zijn eigen leven, maar van deze hele wereld.’ – Christophe Vekeman

29 november 2014. Uit alle radio’s in Vlaanderen klinkt Mia van de Vlaamse band Gorki. Luc de Vos, frontman van de band en schrijver van het nummer – hun grootste hit en Vlaanderens officieuze volkslied – is plotseling overleden. Het land is in rouw.
De Vos was een van de meest geliefde zangers van België. Hij brak in 1992 door met Gorki en scoorde meerdere toptienhits. Daarnaast was hij columnist en schrijver en groeide uit tot televisiepersoonlijkheid. Hij werd bewonderd om zijn levenslust, humor en intelligentie, maar achter zijn gulle lach ging ook een verlegen, onzekere man schuil die worstelde met zijn bekendheid, zijn achtergrond en ambities.

In VOS reconstrueert Leon Verdonschot het leven van Luc de Vos aan de hand van talloze interviews met (jeugd)vrienden, familieleden, muzikanten en bewonderaars en creëert daarmee een intiem portret van een getroebleerde held.
‘”Luc de Vos is dood” Kan men dat werkelijk menen? Jazeker, hij ging weg, hij nam de plaat en poetste de benen. Missen we hem? We missen hem zeer. We missen hem zeerder dan zeer. En evenmin als ooit, wijzelf, keert hij ooit nog weer. Behalve mogelijk in, boven ons, de donkergrijze lucht. Hij verliet ons terecht met een brul, en niet met een zucht’ Herman Brusselmans in HUMO.

Leon Verdonschot (1973) is schrijver, (pop)journalist, columnist, interviewer en filmmaker. Hij schreef eerder onder andere Hart tegen Hart (Pop Pers prijs 2005), Pushing the Limits: het leven van Keith Bakker (2008) en de roman Alles van elkaar (2015).