Nieuwe technologie maakt het nog eenvoudiger om woorden in iemands mond te leggen… digitaal dan toch.

Wanneer nieuwsmedia iets beweren dat je moeilijk geloven kan, dan is wellicht je reactie ‘eerst zien dan geloven’. Een zoveelste krasse uitspraak van Donald Trump bijvoorbeeld – bij sommige frons je zodanig je wenkbrauwen dat je je ogen niet gelooft. Tot je de uitspraak écht in een tweet ziet staan (liefst op het internet, waar je de echtheid van de tweet kan nagaan, en niet in een krant, want papier is geduldig).

Wanneer het echter gaat om iets dat hij gezegd heeft en dat niet papier staat, dan zal je wellicht het nieuwsfragment willen bekijken waarin de uitspraak gedaan wordt. En wanneer je ook dan nog je ogen niet kan geloven, tja, dan heb je misschien gelijk, en bedriegen je ogen je. Want een nieuwe technologie maakt het mogelijk om beelden zo te bewerken dat mondbewegingen perfect gesynchroniseerd worden met audio.

Een dergelijke technologie bestond in het verleden al, maar zoals zo vaak wordt technologie steeds verbeterd. Waar je vroeger dergelijke vervalsingen meteen zou ontdekken, omdat de audio niet overeenkomt met de mondbewegingen, is er nu technologie die de beelden veel fijner bewerkt zodat mond en audio synchroon zijn. Gevaarlijk dus om mensen woorden in de mond te leggen, letterlijk en figuurlijk.

Is dergelijk bedrog dan niet op te sporen? Jawel, maar niet meteen op het eerste zicht. Er blijft nog altijd een zekere vaagheid rond de mond, waar het beeld van de bewegende mond overgaat in de rest van het gelaat – maar daarvoor moet je goed kijken.

Dus: voortaan kan je echt niet meer je ogen en oren geloven, helaas… Een interessant artikel over de gevolgen hiervan bij The Atlantic.