‘Black Dog’ (Guanthu), ‘Alpha’ (J.W.van Ewijk) en ‘Loveable’ (Lilja Ingolfsdotti) werden door de diverse jury’s uitgeroepen tot de winnaars van deze 17e festivaleditie. De publieksprijs ging dan weer naar ‘The Last Journey’ (Christopher Zalla). Het festival werd gedragen door Master Charlotte Vandermeersch. Kortom, FFO25 was weer een editie vol sterke films, premières en inspirerende ontmoetingen van Oostendenaars, toeristen en cinéfielen.
Met het ‘Gala van de Ensors’ werd het geheel stijlvol afgesloten in het Kursaal. De andere locaties waren zoals vanouds De Grote Post en uiteraard Kinepolis. De film ‘Holy Rosita’ verzilverde 5 nominaties waaronder ‘beste actrice’ voor de Limburgse Daphne Agten. Ook ‘Julie Zwijgt’ werd 5 keer bekroond, o.a. voor beste filmregie. De beste film zelf was dan weer ‘Skunk’ en ‘Moresnet’ bleek de beste tv-serie.
Meer dan film
Want zo onderscheidt FFO zich van andere filmfestivals. Hier komen ook kortfilms, tv-reeksen, online videocontent en andere audiovisuele projecten aan bod. Filmprofessionals ontmoeten elkaar tijdens Industry events. Er zijn speciale vertoningen met nagesprek, tot zelfs debatten toe, denk aan de Dag van de Noordzee.
Verder noteerde ik tal van zgn. hotspots in de stad waar je voor of na de film terecht kon voor een lunch of cock- dan mocktail. En in het festivalcafé liep je gewoon de acteurs tegen het lijf. Maar er waren ook randactiviteiten in deze kleinere metropool. Zo was er de aftrap van het project ‘Wij zijn de Walvis’ rond kwetsbaarheid van mens en natuur, geleid door Wim Opbrouck. Kortom, er was meer te beleven dan de warme magie van cinema.
Democratisch
Het FFO is verder uiterst publieksvriendelijk. Denk aan de traditionele sterleggingen op de dijk of de rode lopermomenten, die zijn zeer toegankelijk. Meer nog: handtekeningjagers wordt hier niets in de weg gelegd. Het festival is ook inclusief, waardoor mensen met o.a. een visuele of auditieve beperking kunnen genieten van film.
Naast talent van eigen bodem, denk aan Jan en Raf Roosens met ‘Comeback’ of ‘2050’ van Eric Goens, trakteerde de organisatie je op meesterwerken uit Cannes, Venetië of Toronto. Er werd ook gefocust op de Franstalige film.
Buurland
En in geen tijd zijn de Nederlandse films een onderdeel van het festival geworden, samengevat onder de vlag ‘Nederland Buurland’. Hier noteerde ik ‘Drie dagen vis’ van Peter Hoogendoorn. “Ik ben heel blij dat de film hier wordt voorgesteld,“ vertelde hij, “Oostende is een stad met geschiedenis.” Dat beaamde ook Stijn Bouma die hoopt dat zijn film ‘De jacht op Meral Ö’ hier de theaters haalt. “Er moeten meer mensen kennismaken met dit afgrijselijk waargebeurd verhaal rond institutioneel racisme,” heet het. Prijswinnaar Jan-Willem van Ewijk hoopt eveneens op een distributeur voor ‘Alpha’. “Het is een hele eer dat de film hier zo goed werd ontvangen. In Italië is er alvast interesse om hem in de zaal te brengen, in België waarschijnlijk later dit jaar.” De regisseur mocht alvast 7500 euro in de zak steken voor de distributie.
Cirkelrond
En met de kortfilm ‘Anonieme Brieven’ viel alles als een puzzel in elkaar: de kust, de kunst, de stad, want de film werd in Oostende gedraaid. Bernard Declercq vond in Hotel des Thermes de juiste uitstraling en decor waartegen de brieven werden geschreven. Oostende is haast een schilderij, beeld en kader pasten perfect in elkaar, waarbij muziek en voice-over stem versterkend ondersteunden. Films zonder acteurs zijn zeldzaam. Dit was er zo eentje. Een perfecte afsluiter voor mijn festivalbeleving. Afspraak volgend jaar van 30 januari ’26 tot en met 7 februari ‘26.
