Het Kunstuur is in Roeselare aan zijn tweede editie toe. Zoals in de Heilige Geestkapel in Mechelen is ook de historische setting in de Sint-Amandskerk onderdeel van de aantrekkingskracht van het project van Joost en Hans Bourlon.

Het opzet is een succesformule gebleken: gedurende een uur (en niet langer) staat of zit het publiek van maximum 8 personen voor een schilderij van een Belgische meester uit de periode van 1850 tot 1950. Op een tussenmuur verschijnt een bekende Vlaming(e) die een verhaal vertelt dat hoort bij het kunstwerk. We hebben allemaal oortjes in en storen dus niemand.

“Het Kunstuur in Mechelen biedt altijd een gloednieuwe tentoonstelling met nieuwe werken en opnames die nog nergens vertoond zijn. Wat we tonen in Hasselt en Roeselare zijn nieuwe samenstellingen gebaseerd op eerdere tentoonstellingen in Mechelen, soms aangevuld met nieuwe werken” aldus Joost Bourlon, de initiatiefnemer van Het Kunstuur.

En inderdaad zag ik soms dezelfde kunstwerken. Wat betreft “Après le bal” van Jan Van Beers was dat een blij weerzien en wie krijgt er ooit genoeg van een Valerius De Saedeleer? Ook de Piëta van Anto Carte had ik al eens gezien, maar dit keer drong de dramatiek van het afgebeelde nog beter door dan de vorige keer: het is dit keer geen B.V. die de uitleg geeft, maar een gewezen mijnwerker. Hij weet dat lijden en verdriet deel uitmaakten van zijn beroep en dat heeft Carte in deze armoedig geklede moeder met in haar armen haar omgekomen zoon pakkend uitgebeeld. Delphine Lecompte kennen we wél. Bij De Blinde Papeter” vertelt ze ons zonder schaamte dat ze in 1999 opgenomen werd in de psychiatrie en dat het werk van Gustave Van de Woestijne haar erg aan een medebewoner doet denken.

Ik geef het woord nog eens aan Joost Bourlon in een interview dat staat in de mooie brochure: “De grootste uitdaging was de Sint-Amandskerk in Roeselare. Daar hebben we een box-in-boxsysteem toegepast. Dus eigenlijk hebben we drie ruimten in de kerk ingebouwd. Aan het eind is er dan een spectaculaire uitsmijter waardoor je merkt dat je eigenlijk in een kerk voor het altaar staat.”

Ik had me voor de opening van de tentoonstelling vanuit Antwerpen naar Roeselare verplaatst, een hele reis, maar ontdekte vlakbij het station een mooie kleine stadskern met genoeg winkels en bezienswaardigheden om er een toeristische uitstap van te maken.  Roeselare is de enige stad ter wereld met vier wieler-wereldkampioenen en dus is een wielermuseum voor de liefhebbers een must. Nieuw is dat in de toeristische brochure nu ook Het Kunstuur is opgenomen.