Wie nog niet meteen afscheid wil nemen van het Filmfestival Oostende (28.01 tem 4.02) kan op 21 februari nog naar een editie van ‘Meet the Masters’ in De Grote Post. Deze keer is Dominique Deruddere de centrale gast. Deruddere mocht het festival openen met zijn nieuwste film ‘The Chapel’, die intussen in de filmzalen draait.  Bij ‘de Masters’ zal hij het oeuvre van de Amerikaanse regisseur Francis Ford Coppola bespreken.

Met de première van ‘The Chapel’ is het feestelijke startschot gegeven voor het 15^e filmgebeuren aan de kust. Dat werd niet zomaar verschoven naar de winter. Enerzijds blijft men zo uit het vaarwater van het filmfestival in Gent, anderzijds voegt het iets toe aan het DNA van de stad Oostende, nl. cultuurstad-aan-zee zijn. En naar verluidt kan men in deze periode vlotter films in avant-première presenteren.

Zo waren er maar liefst 60 topfilms, van mainstream tot arthouse en van langspeeldebuten tot het nieuwste werk van gevestigde waarden. Denk  aan ‘A Man’, ‘Alice Darling’ of ‘Beautiful Beings’ om enkele te noemen. Er is ook ingezet op talent van eigen bodem en uiteraard ontbrak ‘Nederland Buurland’ en de focus op de Franse Film niet. De bekende actrice Natali Broods was de Master van het hele gebeuren. De rode draad in haar selectie ging over ‘Family Dynamics’.  

Zelf heb ik zeer genoten van ‘Luka’, het iconisch verhaal van dysfunctionele soldaten die de overblijfselen van de beschaving verdedigen, maar nog nooit een vijand hebben gezien. Ze worden aangevoerd door aanvoerders met grootheidswaanzin. Tot er plots een paard opduikt dat tal van tragische gebeurtenissen in gang zet. De film is gebaseerd op de novelle van ‘Dino Buzatti ‘The Tartar Steppe’, is gedraaid op een Siciliaanse locatie, monochroom op 16 mm, waardoor het geheel heel arty overkomt. Om de juiste toon en structuur te vinden werden de dialogen blijkbaar per draaidag besproken.

In de cast karakterkoppen als Jan Bijvoet en Sam Louwyck, maar niet in het minst Geraldine Chaplin. Ze werkte eerder al met de Belgisch-Amerikaanse regisseur Jessica Woordworth. En ook de Nederlandse nieuwkomer Jonas Smulders is een acteur om in de gaten te houden. Chaplin kreeg een ster op de dijk. Maar omdat er nogal wat wind stond, verkastte men voor de gelegenheid naar de Grote Post. 

“Annie, ik heb een ster in Oostende”, kirde Charly’s dochter. Blijkt dat ze als kind een vriendinnetje had, dat steeds weer op vakantie kwam in de badstad en nadien dan ongelofelijke verhalen vertelde. “Ik was zo jaloers”, gniffelt Geraldine, “Want ze nodigde me nooit uit en kijk na 80 films en 40 jaar wachten, ben ik nu hier. Ik hoef niet meer te fantaseren hoe de stad uitziet, ik kom trouwens zeker terug. “

Sterren en rode loper

Dit jaar was er ongezien veel (inter)nationaal talent te zien op de rode loper en bij de sterlegging. Naast Natali Broods en Dominique Deruddere, kregen dus ook Geraldine Chaplin en François Beukelaers hun ster. Deze laatste voor zijn hele carrière. Ook Thekla Reuten tekende present. We kennen haar van de Netflix tv-serie ‘Warrior Nun’. In Oostende kwam ze haar nieuwste film ‘Narcosis’ voorstellen.

Ik koos echter om naar ‘Mascotte’ te gaan van Remy Van Heugten, een zeer minzaam man. Een film over de impact van de sociale media en de zoektocht van een adolescent naar zijn eigen identiteit in een sociaal milieu, een gebroken gezin. “De eerste reacties in Nederland waren zeer divers. Sommigen waren ontroerd, anderen geschokt”, zegt Van Heugten, “Er zit zowel heel wat extremisme als liefde in de karakters. Het is echt noodzakelijk om zo’n verhaal te vertellen. Zeker hoe wij naar onze kinderen omkijken, als je ziet wat er zich in de fragiele hoofden afspeelt. Vaak doet men zich heel anders voor: stoer, mannelijk, terwijl er duidelijk een onvervuld verlangen is dat we zien toenemen. We moeten leren nagaan wat er achter het geweld zit, welke verwarrende invloed de familie en de buitenwereld kan hebben. Om dan te zien wat er gebeurt als de binnenwereld dan ook nog eens verwarrend wordt. Kijk, door corona zijn heel wat mensen geïsoleerd geraakt. Ze moesten het menselijk contact missen en dat heeft een invloed gehad op hun zelfvertrouwen. Of hoe een korte levensloop kan leiden tot iets wat we niet willen. ” De regisseur zegt dat de film urgenter dan ooit moet worden getoond. “ Eigenlijk tegen mijn zin, maar het doel is de mensen terug in gesprek te krijgen. “

Best of

Het Filmfestival tipte ook een aantal ‘Best of the fest’-films. Spraakmakende cinema, zoals op gerenommeerde festivals in Cannes, Venetië of Toronto. Zoals ‘No Bears’ (Khers Nist) een film in een film van de Iraanse regisseur Jafar Panahi, die zijn land niet mag verlaten, laat staan dat hij er mag filmen. Meer nog tijdens het FFO zat hij opgesloten in het gevang. Intussen is de man blijkbaar onder voorwaarden op vrije voeten gesteld. Hoe dan ook in ‘No bears’ speelt Panahi zichzelf, raakt hij verstrikt in drama, burenruzies en eeuwenoude traditie. Op metaniveau is de film een urgente waarschuwing tegen hetgeen momenteel leeft in Iran, maar ook in tal van andere landen. Tijdens de voorstelling was de hoofdactrice Mina Kavani aanwezig.  “De mensen zullen elk op hun manier invoelen wat de film wil zeggen”, vertelt ze, “Ik wil niets opdringen, de grote les is welke situatie, voorwaarde of conditie zich voordoet, als gepassioneerd acteur blijf je je weg zoeken om kunst, om cinema te blijven maken, ondanks de censuur, ondanks opgelegde limieten.”

Impact

Oostende was duidelijk ‘the place to be’. En volgens Pieter Hens, manager Team Marketing en Events van de stad, was deze eerste wintereditie een schot in de roos. Met meer dan 48.000 bezoekers was het zelfs de meest succesvolle jaargang ooit.

“Negen dagen lang was Oostende het epicentrum van film, series en alles errond”, heet het. Ook voor de horeca is dit een absolute opsteker. “In eerste instantie verbleven hier alle acteurs en medewerkers, daarnaast was er de zgn. ‘aanvullingsfactor’, mensen in hun entourage. Denk ook aan de genodigden die kwamen voor de uitreiking van de prijzen van de kortfilmcompetitie, de Jamies en de Ensors. En er zakte veel volk af voor de diverse avant-premières. Verder is FFO een marketingproduct voor de stad. Oostende staat op de kaart met een positieve uitstraling. Dat bevestigt ons DNA als cultuurstad. Het festival is trouwens ook uitgedeind over de stad: naast Kinepolis was er ook animo in De Grote Post en nemen ook Blankenberge, Knokke-Heist, Lichtervelde en Tielt deel. Daarnaast laten we de bezoekers zien dat de stad heel wat te bieden heeft. Dat hebben diverse acteurs en regisseurs trouwens begrepen. Ze komen opnames draaien in de stad of nemen Oostende mee als decor voor hun film of serie.”

Noteer daarom nu al: volgend jaar vindt FFO opnieuw plaats van 26 januari tot en met 3 februari 2024. Voor alle verdere informatie, namen van winnaars van de Jamies en de Ensors: www.filmfestivaloostende.be.