Bedenkingen bij het boek en de lezing door Maarten Boudry.
Maarten Boudry is met zijn aanstelling voor de “Leerstoel Etienne Vermeersch” in een mediastorm terecht gekomen. Knack pakte op 26 september uit met een artikel waarin anonieme bronnen zijn aanstelling aanklagen. Hij zou de leerstoel cadeau gekregen hebben, hij zou als lid van de loge beschermd zijn door andere leden van de loge, hij zou meegewerkt hebben aan de functieomschrijving van de vacature, er zou sprake zijn van favoritisme.
Minder anoniem is de regelrechte aanval van Dirk Draulans in Facebook op 27 september: hij gebruikt woorden als ‘hypocriet’, ‘het onverkwikkelijke gebeuren’, ‘een omhoog gevallen ‘academicus’, ‘kuiperijen voor de verhoging van zijn persoonlijk welzijn’.
Al deze aantijgingen heeft Maarten weerlegd o.a. in De Standaard en op Twitter. Wat hij zegt wordt bijgetreden door Johan Braeckman. Braeckman heeft het eerder over “na-ijver” onder professoren.
Ik heb Maarten Boudry al een paar keer aan het woord gehoord en het laatste waarvan ik hem verdenk is onredelijkheid.
Op een mooie zondagochtend enkele weken geleden was hij uitgenodigd door Vrijdenkend Mortsel om tijdens een zogenaamde “aperitieflezing” te komen uitleggen waarom de wereld niet naar de knoppen gaat, het onderwerp en de titel van zijn voorlaatste boek.
Hij begon met ons drie meerkeuze-vragen voor te leggen. Eén ervan was “wat is de levensverwachting wereldwijd: 50, 60 of 70 jaar?” Tot grote verrassing van twee derde van het talrijk opgekomen publiek was het antwoord: 70 jaar.
“Is extreme armoede wereldwijd verdubbeld, gehalveerd of gelijk gebleven?” De armoede is gehalveerd. Dat verwonderde alweer de helft van het publiek.
En de derde vraag betrof de toename van de wereldbevolking en alweer zal die kleiner zijn dan we denken.
Op die manier maakte Maarten duidelijk dat het beter gaat met de wereld dan wij vermoeden. Hoe komt het dan dat bijna iedereen op de vraag: “Hoe gaat het met u?” antwoordt: “Heel goed” en op de vraag “Hoe gaat het met de wereld?” antwoordt: “Heel slecht”?!
Waarom denken wij dat de wereld er slecht aan toe is? Dat heeft verschillende redenen, legde hij uit. Eén ervan is dat de media enkel aandacht besteden aan slecht nieuws. Een titel als: “In Antwerpen werden vannacht geen banken geplunderd” zal je niet rap zien in de krant. Een tweede is dat vooruitgangsoptimisten naïef overkomen en doemdenkers wijzer lijken. Een derde zou kunnen zijn dat “vroeger alles beter was”.
Drie kwartier lang overliep hij allerlei redenen waarom doemdenkers ervan overtuigd zijn dat de toekomst er grauw uitziet en telkens weerlegde Maarten met zinnige argumenten waarom hij denkt dat het niet zo is.
Ik was al overtuigd want ik had zijn boek gelezen, maar in de toon van de vragenstellers klonk door dat ze zich niet lieten inpakken! “Of mijnheer Boudry al gedacht had aan de gevaren van de kerncentrales die hij propageerde?” “Of mijnheer Boudry soms dacht dat de klimaatopwarming niet aan het gebeuren was”. “Dacht mijnheer Boudry nu echt dat hij de toekomst kon voorspellen aan de hand van statistieken en dat de bevolking niet zou aangroeien? Alsof cijfers altijd betrouwbaar zijn!”
Op alle vragen antwoordde hij met goede argumenten en met respect voor de vraagsteller. Er waren nog talrijk opgeheven handen, maar de tijd was om.
Wie even wil loskomen van het negatieve toekomstbeeld dat de Greta’s en Anuna’s van de planeet Aarde schetsen, raad ik de lectuur aan van “Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat” van Maarten Boudry.
- Maarten Boudry – Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat
- Paperback – ISBN 978-94-6310-309-1
Vorig bericht
Expo Hyperrealism: Ceci n’est pas un corpsVolgend bericht
Jan van Eyck: een Optische Revolutie
