TUE. Het zegt je wellicht niets, tenzij je in de sportwereld zit. Het is de afkorting van Therapeutic Use Exemptions. Wat zoveel betekent als toegestane therapeutische handeling bij een ziekte of blessure. Dus een spuitje (met cortisone of ander spul) toelaten bij een sporter. Het is een dunne grens tussen toegestane middelen en doping. Daar is de laatste tijd heel veel om te doen in de sportwereld.
TUE: hoe lang gerechtvaardigd?
Bradley Wiggins, renner met pensioen, maar voormalig Tourwinnaar was een gebruiker van de TUE. Hij won er ook de Tour mee in 2012. De vragen zullen eeuwig blijven. Onlangs meldde het internationaal gerenommeerde wielertijdschrift Procycling het volgende: ‘Het aantal positieve dopinggevallen in het peloton mag de laatste jaren dan behoorlijk zijn afgenomen, er zitten nog altijd veel lijken in de kast.’ Het blad deed een onderzoek.
Uit dat onderzoek, waarin men teruggaat tot 2015, komen toch enkele merkwaardige vaststellingen aan het licht. Televisiejournalist Hajo Seppelt bracht het dopinggebruik in de Russische atletiek aan het licht. De UCI bestrafte in 2016 zestien licentiehouders (mannen en vrouwen) voor een dopinggerelateerde overtreding.
Maar het venijn zat zoals vaak in de staart. De Russische hackersgroep Fancy Bears openbaarde in september vorig jaar de medische gegevens van ene Bradley Wiggins. Sindsdien is de reputatie van de Brit en zijn vroegere werkgever, Team Sky, ernstig geschaad.
De grote vraag was: rechtvaardigde Wiggins’ allergie of zijn astmaproblemen het voorschrijven en gebruik van grote doses corticosteroïden voor de Tours van 2011 en 2012 én de Giro van 2013? En nog belangrijker: wat zegt dit over het hedendaagse wielrennen?
Nieuwe middelen vereisen nieuwe bestrijding
Naast de verdachtmakingen rond Wiggins, die in december definitief besloot te stoppen met fietsen, hebben de leaks van Fancy Bears een interessant beeld laten zien. Het is namelijk weer gebleken dat dopinggebruik niet voorkomt uit de ontdekking van een nieuw wondermiddel. De komst van epo, door Lance Armstrong ooit omschreven als ‘de perfecte drug op het perfecte moment’, was een uitzondering.
Nog volgens Procycling zijn er momenteel heel wat renners die veel kennis hebben om de dopingregels te omzeilen. Het is het gevolg van een hypergemedicaliseerde sport waarin nog altijd een zekere cultuur van zelfpreparatie bestaat.
Het biologisch paspoort heeft alleszins grote excessen uit de wielersport geholpen. Maar blijkbaar is dat niet voldoende. Er zijn weer nieuwe middelen die aan de oppervlakte komen. Middelen die hetzelfde effect hebben als hun voorgangers, zoals producten die de spieren van meer zuurstof voorzien. Zo zijn er in Russische en Chinese laboratoria 120 designer epo varianten gefabriceerd. Het is bijna onmogelijk om deze nieuwe vormen te traceren.
Gendoping maakt steeds meer opmars. RNAI behandelingen kunnen de reguleringen van genen ernstig beïnvloeden. Momenteel vinden er tal van studies plaats over dopinggebruik die financieel ondersteund worden door het WADA. Deze bij uitstek grootste dopingonderzoekinstantie heeft sinds haar 19-jarig bestaan al meer dan 70 miljoen dollar uitgegeven aan onderzoeken. Bij een sportmultinational als Nike gaat er in een week al het dubbele van dat geld om. Het gebrek aan financiële middelen maakt van de strijd tegen doping een ongelijk gevecht.
Maar het is zoals de gewezen Franse wielrenner Christophe Bassons, de enige die in het Festinateam clean reed, en nu een belangrijke dopingonderzoeker is, zegt: ‘Om echte veranderingen te doen, is de maatschappij aan zet. De verantwoordelijkheid ligt niet alleen bij de sportwereld, maar bij de hele maatschappij.’
Bron: Procycling januari 2017
Erik Braeken
