In tegenstelling tot de Vlaamse dagbladpers slagen de Franstalige kranten er maar niet in het tij te keren. Onderstaande tabel geeft de verkoopcijfers (print + digitaal) van de laatste jaren en een nostalgische flits van eind vorige eeuw.
Bron: CIM * enkel print
In het verleden werd een batterij aan oorzaken bovengehaald om het verschil met de Vlaamse pers te verklaren. Ofwel werd er verwezen naar de ‘kleine gemeenschap met beperkte verkoopresultaten’ of naar het historisch feit dat Franstaligen en naar uitbreiding Zuid-Europeanen traditioneel minder kranten lezen. Oorzakelijk dichter in de buurt is de Waalse voorkeur voor het Franse media-aanbod. Le Monde, Le Figaro, Libération en een aantal meer populaire titels zijn in heel wat Waalse krantenwinkels verkrijgbaar.
Toch lijkt dit allemaal wat te eenvoudig om zulk een vrije val te verklaren. De situatie van de Waalse economie die nog steeds wat na hinkt en de besparingspolitiek komen allicht al wat meer in beeld. Illustratief hierbij is de nog steeds hoge oplage van gratis krant Metro.
Maar zoals we drie jaar geleden reeds in De Nieuwe Tydinghe aangaven, waren ook de late belangstelling voor productpositionering, voor internet en marketing in het algemeen en de aanbidding van het politiek correct denken en het hieraan verbonden ideologisch cliëntelisme verwekkers van het débacle.
Cijfers
Enkel het gespecialiseerde L’Echo slaagde er vorig jaar in om, dankzij de digitale verkoop, positieve cijfers voor te leggen. Bij alle andere titels gaat de zondvloed, ondanks hun digitale versies, verder. De populaire krant La Dernière Heure/Les Sports kreeg met een min 8,7% de raakste tik. De Sud Presse bladen, La Meuse, La Province, La Nouvelle Gazette en La Capitale, volgden met – 5%. De negen edities van de Editions Vers l’ Avenir scoorden met -1,5% nog het best bij de algemene informatiebladen.
Ook de kwaliteitskranten Le Soir (- 5,2%) en La Libre Belgique (- 1,7) kregen een dreun. Kijken we, even maar, twintig jaar terug in de achteruitkijkspiegel dan blijken de verkoopcijfers bij Le Soir en La Libre Belgique zelfs haast gehalveerd.
Betalend
Beginnen de digitale abonnees in Vlaanderen de verloren papierenverkoop enigszins te compenseren, dan blijft de digitale evolutie over de taalgrens steken. De Franstalige uitgevers trachten wel een nieuwe digitale strategie op gang te brengen, waarbij het accent op de betaalmuur komt te liggen. Het kosteloos weggeven van alle nieuws lijkt immers voorbij. Online informatie wordt dus betalend en daarom zijn de uitgevers o.a. inspiratie gaan zoeken in de Verenigde Staten waar verschillende titels succes boeken met een meer gediversifieerde en gespecialiseerde inhoud die betalend wordt aangeboden.
Maar alles heeft zijn prijs en de vraag is of de Franstalige kranten geld en middelen hebben om zulk onderscheidend nieuws te brengen. Een mogelijkheid is bijvoorbeeld het via een betaalmuur aanbieden van doorgedreven achtergrondinformatie met gespecialiseerd commentaar of zeer lokaal nieuws per gemeente. Indien dit te duur blijkt voor de kleine Franstalige regio kan de overheid eventueel bijspringen via een verhoging van de overheidssteun.
Vorig bericht
Podcasts: nieuw journalistiek mediumVolgend bericht
De Gevleugelde van Arthur Japin
