De in Haezebroeck geboren Franse novellist Michel Wallon wordt dit jaar 90! Wij stelden hem, nu bijna 10 jaar geleden in onze Tydinghe voor. Dus tijd om hem eens terug in de schijnwerpers te plaatsen, situatie die de te bescheiden man eigenlijk schuwt al verdient hij o.i. een veel grotere bekendheid.

Want deze Frans-Vlaming heeft nog weinig aan energie en taalvirtuositeit ingeboet. In de taal van Molière schrijvend kan hij nog steeds op een interessant aantal Nederlandstalige lezers rekenen en daarom deze kleine laudatio…

Enkele jaren geleden mochten wij een muzikale inbreng verzorgen bij een viering die zijn rhetoricanen uit het College van Haezebroeck voor hem hadden georganiseerd. Hij was immers ook laureaat van hun lichting. Na zijn humaniora studeerde Wallon in Rijsel met succes Letteren en Wijsbegeerte om daarop in het onderwijs een levenslange loopbaan te starten. Zo doceerde hij ook in Baden Baden op het historisch belangrijke moment alswanneer president De Gaulle daar generaal Massu ontmoette. Gans Frankrijk hield zijn  hart vast toen de president in een rookwolk leek te zijn opgegaan. Soixantehuitars onder ons kunnen dit gebeuren onmogelijk vergeten. De studentenrevolte van Mei 68  laat trouwens nog steeds sporen na…

Michel Wallon-misschien had hij veel liever ‘De Vlaeming’ of minstens ‘ Flamant’ willen heten- is iemand met een heel brede cultuur. Naast zijn literaire werk dirigeerde hij bvb.nog een kamerkoor, volgde cursussen middeleeuwse muziek in de Abbaye Royale van Royaumont maar was ook jurylid in Perpignan waar hij mij flankeerde voor het Concours International Lyrique des deux Catalognes. Hieruit ontstond een blijvende vriendschap en bewondering.

Als sportieve jongeman doorkruiste hij in zijn jeugd per fiets zijn geliefde Flandre alsook Kent en zijn eerste pennenvruchten van destijds zijn ook grotendeels de neerslag van deze reisindrukken. Hij haakte die vast aan en was deels geïnspireerd door de typisch Vlaamse magisch-realistische sfeer van onze o.m. Hubert Lampo, Johan Daisne of de grote Alain Fournier en zijn Grand Meaulnes. Later ook door de fabelachtige magie van La Fontaine en Charles Perrault. En Paul Delvaux en zijn fantastische wereld intrigeerde hem al evenzeer; lag Coxyde niet in de buurt?

Bij Simenon, met wie hij trouwens correspondeerde, vond hij de inspiratie voor zijn novelle ‘ Le Pénitent de Furnes’. Simenon was trouwens opgezet met het tweeling-verhaal bij zijn ‘Le Bourgemestre de Furnes’… Bezit stadje Veurne zoals Brugge niet de herfstige nostalgie schommelend tussen droom en werkelijkheid?

Die schemerige overgang tussen fantasie en realiteit is de draad van Ariadne in talrijke verhalen die je nogal eens op het verkeerde been zetten. Hij is absoluut geen schrijver van de honderden bladzijden durende roman. De enigma’s zoeken korte spanningen op maar de oplossing is steeds origineel en verrassend.

Met zijn eerste bundel ‘Les Anges parmi nous’ verwief Wallon heel lovende kritiek en de bundel werd direct gelauwerd door Le Furet du Nord van Rijsel. Kers op de taart voor de jonge auteur en het blijft nog steeds onze lievelingsbundel. Hij kuiert hier door Vlaanderen en tevens door Kent met lokaties die soms zijn geïnspireerd door plaatselijke verhalen en met wortels uit de vergeethoek.

Ook is hij allerminst een heimatschrijver. Zijn Duitse vrouw voegde een dimensie toe aan zijn auteurschap doch ook een brede talenkennis liet hem toe o.m. Duitse  poëzie van Dieter P. Meier-Lenz te vertalen alsook novellen van Fritz Werf.

De leraarsopdrachten en omzwervingen doorheen Frankrijk resulteerden in een merkwaardige reeks literaire wandelingen. De Franse Vallespir, Perpignan, Lyon of uiteraard nog Baden -Baden worden hier origineel doorgelicht.

‘La grand’ place de ma petite ville’ kan ons speciaal boeien. Hoe komt onze regio naar voor in het werk van bvb. Winston Churchill, Marguerite Yourcenar, Jean Racine, George Simenon of Mickaël Jenkins …Maar hij laat ook Guido Gezelle, Anton van Wilderode, Jeanne Devos of Maxence Van der Meersch aan het woord. Een werkje dat o.i. om een goede vertaling smeekt…

‘Une bonne adresse’ is dan weer een originele bundel korte verhalen in de vorm van sketches terwijl ‘ Un chien pour la nuit’ fantastische gebeurtenissen vertelt rond de gefingeerde figuur van Timothée; en vanzelfsprekend speelt alles zich af … in Vlaanderen.

Wallons taal is kleurrijk doch absoluut- ook voor anderstaligen- niet moeilijk. Laat je Grand Robert maar in de kast. De erudiet woont in Lyon en leeft er naast zijn dochter Martine, dokter, epidemiologe en wereldautoriteit inzake toxoplasmose; onder zwangere dames misschien beter bekend als de kattenbak ziekte…                                  

Michel Wallon heeft ook bij ons talrijke Vlaamse fans. Wekelijks verstuurde hij ook aan hen, steeds elektronisch, korte verhalen. Meestal hebben die een dubbele bodem en durven zij je grijze hersenmassa te prikkelen. Het was zijn ‘ Eden News’.  Regelmatig reist pacifist en dierenvriend Wallon ook terug naar Frans-Vlaanderen. Om er fans en oudere vrienden te ontmoeten, een nieuwe bundel voor te stellen en uiteraard bier te proeven van Westvleteren, aan de andere kant van ‘ De Schreve’.

Maar wie tussen een Vlaamse ‘koekestute’ of een Franse croissant nog graag een kortverhaal naar binnen werkt, die wordt momenteel nog steeds per e-mail getracteerd op ‘ Bons baisers d’Oniryx en Goguette’, zijn spirituele en originele kortverhalen en literaire schetsen van de straks kranige 90-jarige. Je kennis van de taal van Molière krijgt meteen een nieuwe boost…Laat uw interesse maar weten aan ondergetekende.