VJV-leden stellen zich voor: Dirk Van Elslande

In het kader van onze reeks “Leden stellen zich voor”, het verhaal van ons VJV-lid Dirk Van Elslande. Hij noemt zichzelf “een duizendpoot met een overdosis ‘Deutsche Gründlichkeit’!” en is uitgever van een eigen magazine en journalist voor Duitse media voornamelijk. Zijn motto: Never forget: “Het karakter van de gecensureerde pers is het karakterloze onwezen van de onvrijheid.” – Karl Marx

Na het middelbaar onderwijs afgesloten te hebben in België besloot ik dat het tijd was voor een kleine verandering en deze resulteerde in een studie aan de LMU (Ludwig Maximilian Universität) in München Duitsland. Ik studeerde hier mediawetenschappen waar ik mijn master journalistiek behaalde.

Na 6 jaar in vast dienstverband voor een Duitse private TV zender (PRO7) gewerkt te hebben als redacteur/producer wou ik meer… Nam dus ontslag en begon als vrije producer en journalist te werken in Duitsland en internationaal. In de 6 jaar dat ik dit deed voor ik terug naar België zou keren werkte ik voor televisiezenders als PRO7, SAT1, ARD, ZDF en ORF (Oostenrijkse televisie). Dit zorgde er voor dat ik een serieus stuk van de wereld gezien heb en deel mocht uitmaken van enorm interessante en uitdagende projecten.

Begin jaren 2000 keerde ik dan terug naar België omdat dit nodig was uit familiale overwegingen. Ik werkte mee aan de laatste reportages van Paul Jambers voor hij zijn televisiefabriek verkocht heeft maar ik had eigenlijk genoeg van de televisiewereld. (niet onbelangrijk was het verschil in verloning tussen Duitsland en België…) Ik deed dus op dat moment voornamelijk perswerk achter de schermen zoals voorbereiden persconferenties en persteksten schrijven voor externe internationale bedrijven. Dit was ook de periode waar ik als concertfotograaf werkte voornamelijk binnen het ‘hardere’ muziekgenre wat dan weer resulteerde in een opmerkelijke fototentoonstelling die de naam ‘Concert Tattoo Expo’ meekreeg en die in België en Duitsland te zien was. Mijn foto’s en teksten (interviews met bandleden) werden gepubliceerd op Zalu, in De Standaard en in verschillende internationale muziek en tattoo magazines.

Aangezien ik altijd al op zoek was naar nieuwe uitdagingen en deze zeker niet uit de weg ga wilde ik in 2014 iets nieuws te doen hebben! Dus na hele tijd nadenken vond ik dat het tijd was om eens een eigen magazine uit te gaan geven. Uiteraard zit België niet te wachten op nog een nieuwe Flair, Story of Humo dus moest ik op zoek naar iets wat er (nog) niet was! En dat vond ik als een vakblad voor de spoedeisende hulpverlening. Dit bleek er in het verleden al wel geweest te zijn maar was telkens mislukt blijkbaar. Dus ik dacht anders en beter en startte het project SPOEDmagazine op. Dit draait inmiddels in zijn 6^e jaar met een sterk aantal abonnees en we zijn gegroeid van berichten ‘rond de kerktoren’ naar internationale samenwerkingen met bv de Brandweer van New York of de US Coast Guard Service om er maar 2 te noemen in USA. Maar ook met de Australische Royal Flying Docter Service werkten we al samen en nog recent (voor het augustus nummer) met de internationale marktleider in helikopterbouw Airbus waar we een uitgebreid interview deden over de bouw van een medische helikopter. Ik sta als eindredacteur in voor de volledige content en doe de meeste interviews zelf, maar ik heb inmiddels een interessant team freelancers achter mij staan die de afloop mee garanderen en zonder wie het geheel niet zou uitgegroeid zijn tot het succes dat het nu is.

We zijn sinds dit jaar ook versterkt aan het inzetten op bijvoorbeeld het statuut van de ambulanciers die in België deftig ondergewaardeerd zijn. Dit doen we dan weer met een reeks politieke interviews met o.a. Nahima Lanjri (CD&V) of Mevrouw Vanrobaeys (SP.A) en in het laatst verschenen nummer een uitgebreid interview met minister De Block. Voor het volgende nummer gaan we spreken met Conner Rouseau. Dit zou al lang ‘ingeblikt’ zijn mocht covid-19 geen roet in het eten gestrooid hebben… Dus was het wachten op een versoepeling van maatregelen zodat we ons weer konden verplaatsen voor een interview en fotoreeks. Dit is werk dat duidelijk niet in goede aarde valt bij de beleidsmakers omdat dit de pijnpunten extreem belicht en naar buiten brengt van een systeem dat serieus ziek blijkt te zijn…

Dit project is uitgegroeid naar (veel) meer dank zij een samenwerking met de Ambulanciersunie vanaf het ontstaan van SPOEDmagazine en die de laatste 2 jaar beduidend intensiever is geworden. Zo besloten we november 2019 een sensibiliseringscampagne op te zetten om het nog steeds toenemende agressie en geweld tegen hulpverleners in te dijken. Deze campagne kreeg een vervolg in april 2020 waar we onlangs de samenwerking met BV Walter Grootaers als ‘gezicht’ van de campagne aan de pers mochten voorstellen. Walter als peter van de campagne trok uiteraard heel wat nationale persaandacht en heeft de campagne opnieuw een grote boost gegeven! De beide campagnes zijn door ons bedacht en uitgevoerd met ondersteuning van de Ambulanciersunie en werd gelanceerd dank zij sponsoren zoals Audax Body Worn Video, Asimex ambulances en Delagoo webbouwer.

Zelfs globale crisissen zoals de coronacrisis die ons momenteel parten speelt geven mij creatieve input. Door nu in de wereld van ambulances, ziekenhuizen, brandweer, agenten,… te zitten en te zien hoe ‘ziek’ deze systemen eigenlijk echt zijn, rijpte het idee om een satirisch cartoonboek te maken. Aangezien ik voor geen meter kan tekenen moest ik uiteraard een artiest hebben, dewelke ik vond in Béné, die nu op topsnelheid bezig is een reeks van 52 cartoons over de hulpdiensten en de witte sector aan het tekenen is. De inhoud bedacht ik voor 80% zelf zodat de tekenaar wist wat hij moest op papier zetten. Enkele ideeën werden ons aangereikt na een oproep op onze sociale media waar we ruim +8000 trouwe volgers hebben (uiteraard krijgen deze mensen het nodige krediet voor hun idee in het boek).

Dit boek dat de titel meekreeg We zijn het beu! On en a marre! Wir sind es leid! zal waarschijnlijk in augustus verschijnen.

Dus stil zitten is absoluut geen optie voor mij en ik ben nog nooit een uitdaging uit de weg gegaan, en dat zal ik ook in de toekomst niet doen!