Zopas huldigde burgemeester Marino Keulen van Lanaken roeister Suzanne Krekelberg. Samen met haar zoon Bas roeide ze 4800 km over de Atlantische Oceaan in ‘The World Toughest Row’. De bootrace liep van La Gomera (Canarische Eilanden) naar Antigua (Caraïben), goed voor 64 dagen op zee. Een hele uitdaging: de oceaan oversteken in een roeiboot zonder zeil, noch motor.
Het zit de familie Krekelberg een beetje in het bloed. Vader zeilde ook al eens van Rotterdam naar New-York. “Het avontuur, de zee, de golven en wat er zwemt, trok me altijd al aan”, vertelt Suzanne. “We hebben ons 3 jaar goed voorbereid: cursussen navigatie, EHBO op zee, gebruik van de marifoon, werken met reddingsvlot. Daarna deden we 120 uur roeiervaring op het IJsselmeer op en in open zee via Venetië.”
De Krekelbergs, beter bekend als ‘Team Yallah Go’, kozen voor een Rannoch R25 – roeiboot, speciaal ontworpen voor 2 roeier met 2 hutten, veel ruimte voor proviand en uitrusting. Het is een zeer betrouwbare boot, van 7 meter lang en bijna 2 meter breed, snel en comfortabel, die records blijft breken over de hele wereld.
“Maar ons doel was veeleer veilig de overkant halen, dan wel een goede competitietijd neer te zetten,” vertelt Suzanne, terugdenkend aan een zgn. ‘Eskimorol’ waarbij de roeiboot helemaal rond zijn as draaide. Een andere keer sloegen de golven torenhoog over. “Dat hoort er helaas allemaal bij. Maar anderzijds krijg je er ook adembenemende zonsopgangen en – ondergangen voor in de plaats. Of momenten dat dolfijnen, een haai of een Orca je komen vergezellen. Ook kwamen we tankers en vrachtschepen tegen onderweg. De bemanning van een Catamaran applaudisseerde zelfs in het voorbij varen. ”
Essentie
De race vraagt niet alleen een sterk fysiek uithoudingsvermogen, ook mentaal is het een hele prestatie. De moeilijkste momenten waren de feestdagen, zo blijkt. “Afgelopen december misten we wel onze familie thuis. Gelukkig was er mijn zoon Bas. We komen goed overeen. Bas heeft geleerd dat je met kleine stapjes ook vooruit komt en geduld een mooie deugd is. Weet je, wanneer je thuis bent, lijkt alles zo normaal, maar op zee is niets normaal. Je verlegt er je grenzen en het brengt je terug naar de essentie van je leven.”
Met goede passaatwind in de rug roeiden Suzanne en Bart zo’n 50 tot 60 mijl per dag. “Maar vaak haalden we er amper 30 mijl uit. Dat is frustrerend, want dan duurt een dag lang.”
Momenteel is de roeiboot terug onderweg van Antigua naar ons land. Hij staat te koop. “Ik wil ooit nog wel eens zo’n overtocht maken, maar dan wel met een zeilschip. Dat is toch net iets comfortabeler,” besluit Suzanne.
