“Reizen en fotograferen, de wereld zien waarin we leven: ik kan geen betere manier bedenken om het leven te leven dat ons gegeven is”   Steve McCurry

De tentoonstelling is een retrospectieve van het oeuvre van Steve McCurry: voor het eerst in België krijgt het publiek meer dan 200 van zijn foto’s te zien. We kunnen genieten van de bekendste beelden die hij maakte in zijn 35-jarige carrière, maar ook van heel wat nooit eerder vertoonde foto’s.

De door Biba Giacchetti opgezette tentoonstelling is één lange reis door The World of Steve McCurry: van Afghanistan tot India, van Zuidoost-Azië tot Afrika, van Cuba tot de Verenigde Staten, van Brazilië tot Italië. In dit uitgestrekte en fascinerende repertoire aan beelden is de Mens altijd de hoofdrolspeler, zelfs al is er enkel een suggestie van zijn aanwezigheid. (uit de persmap/folder)

Zelfs al is de presentatie van de meer dan 200 foto’s wat ongelukkig, je kan niet anders dan bijna onmiddellijk gegrepen worden door de onderwerpen en de kleuren. Nadeel: de zalen van het beursgebouw lenen zich niet tot een mooie ruimtelijke invulling. Je weet niet goed waar je eerst moet lopen en je riskeert bij dezelfde foto’s uit te komen. Het talrijk aanwezige publiek meandert schijnbaar doelloos tussen de pilaren en de schotten (zonder hoofdletter, ik bedoel de tijdelijk afsluitende wanden van tule).

Scenografie

In de persmap wordt deze opstelling als volgt verklaard:Steve McCurry had voor ogen het vastleggen van poëtische beelden in die plekken op aarde waar het moeilijk leven is. Onder enkele recente foto’s ressorteert de zoektocht naar een haast metafysische dimensie van de ruimte. Afwezigheid is vaak de kern van zijn verhalen, waaruit zijn liefde voor film primeert. McCurry laat ook niet na om de gruwel van de oorlog te tonen, net als het geweld waarvan de mensheid nu eens getuige, dan weer acteur is:  van de Twin Towers die hij fotografeerde vanuit zijn studio in New York tot de Golfoorlog, van het Afghaanse conflict tot de Japanse tsunami, van kindsoldaten tot het lijden in een ziekenhuis.

Dankzij de scenografie van Peter Botazzi duikt de bezoeker in een labyrint van beelden en een opeenvolging van ontdekkingen. Er is geen chronologische of thematische klassering, wel een wervelwind van visuele schokken, de ene nog krachtiger dan de andere. De bezoeker verliest zich in de wereld van de kunstenaar, in zijn ogen.

Audiogids aanbevolen

Inbegrepen in de toegangsprijs is een audioguide en die mag je zeker niet laten liggen! Ik gebruikte de Engelstalige versie die de fotograaf zelf ingesproken heeft. De Nederlandstalige klinkt een beetje “melig”, maar is alleszins duidelijk. Het is bijzonder prettig en leerrijk om bij een vijftigtal foto’s achtergrondinformatie te krijgen: hoe lang heeft McCurry op de loer gelegen, hoeveel foto’s heeft hij gemaakt eer hij de juiste had, wat trok hem aan in het onderwerp, welke anekdote hoort bij de foto, enz…

Verspreid over de zalen zijn een aantal video-voorstellingen waarin zijn vele reizen, zijn levenservaring en de opvattingen over fotografie van de intussen beroemde man toegelicht worden. Er staan stoelen en/of banken die een gelegenheid bieden om het geslenter te onderbreken.

Afghanistan

Het “parcours” begint met een selectie onuitgegeven zwart-wit foto’s die hij  maakte tussen 1979 en 1980 voor zijn eerste reportage in Afghanistan.

Tijdens die reizen maakte hij de foto van Sharbat Gula in het vluchtelingenkamp van Peshawar in Pakistan. Deze foto werd gepubliceerd in National Geographic en maakte hem wereldberoemd. Zij is de affiche van de tentoonstelling. Er is een volledige ruimte aan haar gewijd, want Steve maakte 17 jaar later een lange zoektocht om haar terug te vinden. Er is in de video-ruimte een reportage te zien van het zoeken én vinden.

De onderstaande foto kwam me heel bekend voor en inderdaad, ik kocht ze 17 jaar geleden in Peshawar, omdat ik het een geweldige mix vond van traditionele boerka’s en moderne sportschoenen. Er staat geen fotograaf op vermeld, enkel “Greetings from Afghanistan” Op de achterkant staat er droogjes: “Afghanistan: Kabul, shopping is the only entertainment for Afghan women”.

Steve McCurry – Afghanistan

Deze foto is een goed voorbeeld van de selectie die we te zien krijgen. Natuurlijk hebben we allemaal camera’s en maken we af en toe een goed geslaagde foto, maar bij Steve is het een pak kunstiger. Het is de combinatie van onderwerpen – die nooit vrijblijvende kiekjes zijn – met kleuren en kadrering.

India

Nog een voorbeeld daarvan is zijn favoriete foto: vrouwen in een stofstorm in India.

Steve McCurry – India

Veel meer uitleg is er niet nodig. Het voornaamste is dat je “je ogen de kost geeft” en met aandacht kijkt.  Het staat de bezoeker vrij te interpreteren of te luisteren naar zijn uitleg. Het is niet slecht om met iemand anders van gedachten te wisselen terwijl je verschillende invalshoeken beschouwt.

Zelf fotograferen is overal toegelaten.

Info: Beurs van Brussel tot 25.06.2017

Volwassenen: 12 €, maar op vertoon van je VJV  perskaart, krijg je gratis toegang.

Website: www.stevemccurryexpo.be

Afbeeldingen: © Stevencurryexpo.be

Er is een speciale website voor de pers, waar je ook beelden met hoge resolutie kan downloaden. Je vindt de gegevens in de persmap/folder of je gebruikt dit: www.stevemccurryexpo.be/nl/pers/

Paswoord: ESMC03042017

Gerda Sterk